dit deed ons besluiten...

Een documentaire op NGC over Rennes-le-Château. Met veel informatie over Catharisme. Onze aandacht was vooral gevestigd op de beelden van de omgeving. Vermits we nog geen idee hadden i.v.m. onze vakantiebestemming besloten we info te zoeken over de Aude.
Internet hadden we toen nog niet. Dus de plaatselijke bibliotheek had aan mij een regelmatige bezoeker.
De Tombe van God : dit boek diende als gids.
Gîtes de France had nergens nog een vrije plaats. Even telefoneren naar de Syndicat d'Initiative in R-L-Bains leverde een telefoonnummer van Mme. Cros in Serres.
Zij had nog een huisje dat we aan een redelijke prijs konden huren.
Het kon eigenlijk niet beter uitkomen : in Serres zit je middenin de Pays Cathare.

Het werd onze allerbeste vakantie. Veel te kort natuurlijk. We besloten om het jaar daarop terug te komen.

We zijn er niet meer weggebleven. Vakantie na vakantie, en zelfs tussendoortjes brachten we door in de Aude.

Serres, Véraza, Couiza, Laval, Valmigère, Montazels... plaatsjes die we onderhand bijna van binnen en van buiten kennen.

We houden van rust, bergen, wandelen, klimmen en grotten. En van het vriendelijke klimaat in de Aude. Alhoewel, het kan er wel eens snikheet worden of juist bar koud.
De spontane "bonjour" die je van de plaatselijke bevolking krijgt. En de babbel op het dorpsplein.
De rivier Aude. De talloze grotten. De leuke klimmassieven. De Sentier Cathare.

2005 : ik zoek een verblijfadres voor 40 speleologen die naar de Ariège willen. Een mailtje naar l'Espinet Vacances. Ik krijg nogal vlug antwoord terug. "De vakantiehuisjes zijn wat duur voor speleologen... vriendelijke groeten ... speleo Karel"
En in het Nederlands dan nog. Ik ben benieuwd naar die meneer Karel en stuur een bericht terug. Uit deze correspondentie komt een vriendschap tot stand. Een vriendschap die ik voor cent meer wil missen.

Februari 2006 : Karel stuurt een bericht : "is dit niet iets voor Hendrik ?" met een link naar de sectie "aanwerving" op de site van l'Espinet Vacances. Chef d'équipe ... Hendrik knikt van ja. Mja ja, misschien ?
CV opsturen. Een gemiste afspraak met de baas hier in België. Hendrik wikt en weegt...

Juli 2006 : een onderhoud met Mme Mendez. Hendrik is doodnerveus. Zijn kennis van de franse taal is nog niet zo uitgebreid. En mevr. Mendez heeft dat direct door. Ze stelt zijn zenuwen erg op de proef door aan één stuk te ratelen.
Het uiteindelijke resultaat is een "promesse d'embauchement".
Voilà, nu is het echt zover.
Rest nu nog ontslag geven bij de huidige werkgever.
Bijna 17 jaar bij MSB... niet makkellijk om dit zomaar op te geven voor een sprong in het duister.
Je besluit om definitief ginder te gaan wonen op één bepaald moment. Maar de volgende momenten ga je toch soms twijfelen. Doe we er wel goed aan ?
Ikzelf ga nog geen ontslag geven en blijf voorlopig nog wat in België hangen.
We gaan eerst deftig afwachten en zien of Hendrik ginder kan aarden. (alhoewel ik daar geen moment over twijfel, maar hij natuurlijk wel - Weegschaal : weet je wel ?)

En onze kinderen ? Helena en Kim hebben het er moeilijk mee. En om nog maar niet te spreken van mijn ma en pa ! Ik krijg er zowaar een beetje schuldgevoel over. Ze zijn beiden niet meer zo jong. Maar dan denk ik : de Aude is niet het einde van de wereld ! Met Ryanair vlieg je in anderhalf uur naar Charleroi.
Maar de meeste reacties zijn redelijk positief.

23 december 2006 : ik heb een verrassingsfeest voorbereid voor Hendrik. Alle beste vrienden en familie zijn aanwezig. Hij krijgt er zowaar een krop in zijn keel van.
Beste vrienden en familieleden : dank dat jullie erbij waren !!!!!!!!!!!!!

En dan is 27 december aangebroken...