Laatstgenoemde rots, die los staat van de Cardou...

Vandaag is het mijn beurt om de queeeste voort te zetten. Hendrik werkt... terug...
Met Jan en Marleen naar Lampos. Het woord alleen al wekt mijn interesse. Ik heb er dan ook geen moeite mee om klokslag één uur met pak en zak klaar te staan. De Jeep hobbelt en bobbelt over de jagerspiste.We verplaatsten ons zo ver als mogelijk motorisch. Héhé, speleos zijn toch luie mensen hé.
We vinden het pad al vlug terug en gaan naar de imposante rotsen op de Cardou. Rechts verkennen, links verkennen. Behalve geëquipeerde klimrotsen kunnen we geen grotten vinden. Alvast een ideetje opgedaan om eens lekker te gaan klimmen. Ik popel al, spijtig dat we geen klimuitrusting mee hebben. Dat is alvast voor een andere keer.
Voor Manon moet opgehaald worden hebben we nog een uurtje de tijd. We lopen het pad verder omhoog. Hadden we dit maar vlugger gezien. Okerrode klei - ontiglijk veel - toont ons de weg. Gevonden! CA5 en CA12.

Nog even de rotsen opklimmen en dan wacht ons een prachtig uitzicht van 180° over de Haute Vallée tot aan de Pyrenëeen.
Dit is genieten! Op een zonnige decemberdag, met een temperatuur van 16 graden. Kunnen velen alleen maar van dromen.