Cardou, stuntwerk en ... blauwe nagel
Dinsdag, 28.12.2010
Vanop ons terras kijken wij uit op de Pech Cardou. Een aantrekkingskracht... als geen ander. Met de verrekijker alle mogelijke gaatjes zitten afturen. En vinden natuurlijk. Dan wil je er ook wel eens van dichtbij gaan bekijken. Vanaf het oude romeinse pad recht naar boven. Na een kwartiertje stappen hebben we al een vondst. Een ongemarkeerde grot. Niet bijster diep, ongeveer 5 meter, maar volgens Hendrik beloftevol. Een blauwe vingernagel hou je van een beloftevol gaatje over...
Verder omhoog. Door puin, tussen struiken... niet echt mijn ding, maar ik hou vol. Ik ben ook wel benieuwd.
Hendrik kucht en zweet. Met een rugzak, gevuld met bijna twintig kilo materiaal, begint de tocht wel wat zwaar te worden. En ik, ik droom weeral van zwepen, geweren, stokslagen... :-)
Na een uur zijn we aan de eindbestemming. De sleuf die we vanuit onze woonkamer kunnen zien. Een iel boompje doet dienst als steunpunt om de rotswand de equiperen. Een uurtje werk, dat nog moet afgemaakt worden. Want op de rots geraakt hij nog niet. Dat is voor een volgende keer. Zonder mij...