Bron van ergernis

31.12.2006

48 uur hadden ze ons verteld bij France Télécom. We hebben ze nog een paar uren respijt gegeven. Dus vandaag de grote dag : we gaan het telefoonverkeer tussen de thuisblijvers en de verhuizers op gang brengen...
00 32 3.... / rode lampje van de "ligne" licht op / een toon / maar niet de goeie !
en opnieuw en opnieuw en opnieuw ... tot we lichtgeraakt beginnen te worden. Ik gooi de hoorn weer op de haak en ga in mijn beste frans vloeken. Weet je wel dat dit één van mijn beste kwaliteiten is ?

Teveel optimisme van onze kant ? Zijn de fransen dan toch traag ? Enfin, Brugge en Gent zijn ook niet in 1 dag opgebouwd.
We geven ze nog een halve dag. Vannacht om 12 uur gaan we onze kinderen verrassen met onze nieuwjaarswensen per vaste telefoon. SMS-jes komen toch niet aan of toch veel te laat op deze dagen van druk mobiel-telefoon-verkeer.

We laten deze (pijnlijke) affaire even rusten en gaan shoppen op de markt in Espéraza.
Wie deze markt niet kent, heeft echt een stukje gemist ! Groenten en fruit, rechtstreeks uit de franse moestuinen (en natuurlijk ook grote tuinen), wijn van de plaatselijke viticulteurs, kaas die je doet watertanden, olijven in alle soorten en maten, "poulet rôti die je al van ver kan ruiken, en natuurlijk versgebakken brood.
Hé, er is een nieuwe soort : Bio-brood. Gaan we eens proberen. Wel prijzig maar het is oudejaarsavond, dus een franc (sorry - euro) meer uitgeven vinden we geen probleem.

Onze vaste pleisterplaats na het markten : Café l'Occitan. Hier komt de hele meute bekende gezichten van Espéraza en omgeving bijeen op zondagmorgen. Krantje lezen, koffie en een croissant, meegebracht van de markt. Op de tiercé spelen.
Dit is the place to be. Grand café au lait pour madame et monsieur ? Eh oui, bien sûr. Dat is dan 4,90 euro. Met plezier betalen we de veel te dure koffie verkeerd, die haast niet te drinken is. Maar het plezier dat we beleven met rondhangen in dit café en het bestuderen van die typische franse koppen, maakt de bittere smaak toch o zo zoet.

Ik koop nog gauw een magret de canard en 2 eendepoten voor het "feestmaal" vanavond en weg zijn we met volgeladen boodschappentassen.

Vlug nog naar Quillan. Het internetcafé is open en we gaan vlug even MSN-en en onze mail nakijken. Natuurlijk is er niemand on-line ! Dan maar weer een sms-je. Ik krijg er zowaar stijve vingers van. Als er iets is wat ik grondig haat, is het wel sms-jes versturen.
Ik kan heel vlug typen maar mijn gsm kan mijn speedy vingers niet volgen. Ergerlijk !

Naar huis. We gaan de resterende tijd vóór de avond valt, nog gebruiken om de satelliet-schotel te installeren op het dak.
Dat is een dikke inschattingsfout. De moeren zijn we vergeten meebrengen. We hebben een halve camionette vol met gereedschap maar moeren zitten er niet bij...
Dus dan maar geen televisie kijken vanavond.
Ik kan dat wel goed missen, maar Hendrik heeft af en toe toch behoefte aan de flitsende beelden uit het kijkkastje.
Oh, niet getreurd, we kijken dan maar naar elkaar. We zullen elkaar de komende tijd HEEL VEEL moeten missen.
Ik ga nog een tijdje terug naar België en ik zie dat helemaal niet zitten !!!!
Niet aan denken, jong. Je hebt hier nog 3 resterende dagen...

De telefoon. Waren we zowaar al uit het oog verloren. Ik probeer het nogmaals. Nog steeds : tuut-tuut-tuut-tuut en een hoop gekraak.

France Télécom : je laat ons wel erg in de steek !

We troosten onszelf met een fles lekkere wijn en eendeborst en eendepoten.
Heb je wel enig idee hoeveel vettige substantie er overblijft na het braden van dit vlees ? Nee ? Wel, dan moet je maar eens bij ons komen dineren...
Zal ik je dan een pannetje eend voorzetten... met de cholesterol-veroorzakende vettige brij erbij. Maar het is toch zo lekker. Mjam Mjam.

Sms-en : weeral ! Ik word er gek van. De berichtjes worden tijdens de maaltijd al getypt en opgeslagen in de respectievelijke gsm's.
Hoeven we straks allen maar op de "verzendknop" te drukken.
Was het maar zo simpel :-) Heb je ooit al bijna op je dak moeten gaan staan om een bericht verzonden te krijgen. Nou, wij wel.

"GEEN BEREIK" ... verder ga ik er geen woorden aan vuil maken...