Afscheid...voorlopig

02.01.2007

Vandaag ga ik terug naar België. Met Ryanair vanuit Carcassonne. Hendrik begint morgen hier met werken en ik moet morgen weer present zijn bij Van der Valk.

Eerst zijn we nog onze electriciteit-aansluiting regelen in het EDF-bureau in Quillan.
We denken allebei aan de telefoon en glimlachen. Een slechter verloop kan niet !
Maar dit is echt de MAX ! één (jawel : 1 ) kwartier om precies te zijn. Hop hop hop, het is gebakken. Vanaf heden is de electriciteitsrekening door ons te betalen. Niet met cheques, maar met afschrijvingen. Gelukkig...

Met het attest van EDF nog vlug naar de bank (10 dagen, weet je nog wel...) en dan bij Karel in l'Espinet mijn vlucht bevestigen.

Ik vind het vreselijk dat ik dit moet doen. Hendrik achterlaten. En wetende dat hij de franse taal niet zo heel goed kent. En koken en wassen en plassen : dat is echt ook niet zijn ding. Maar voorlopig kan het echt niet anders. Waarom, dat vertel ik in een ander hoofdstuk van deze blog.

Ik krijg bijna geen hap door mijn keel als we in de Pizzeria vlug even iets gaan eten. Ik doe alsof het mij vreselijk goed smaakt. Kwestie van Hendrik ook niet neerslachtig te laten worden.
Ik weet dat hij supernerveus is om de dag van morgen.
Gedropt worden tussen doorbakken fransmannen die een taaltje hanteren waar je niet goed van wordt. Frans (heel plat dan) met wat Occitaans ertussen. Ikzelf heb soms moeite om alle goed te begrijpen. Dus voor hem moet dit   o n o v e r k o m e n l i j k    lijken.
Ik heb het over koetjes en kalfjes maar eigenlijk wil ik alleen rond zijn nek hangen.
Zie je het voor je ? Een vrouw van vijftig die een exacte imitatie doet van een verliefde puber ? Lachwekkend ... alhoewel, ik wel al andere dingen gezien in het hotel waar ik werk.
Tijdens de rit naar Carcassonne zijn we allebei heel stil...

15.30 u : we zijn veel te vroeg op de luchthaven. Moeten nog helemaal uitzoeken hoe het daar allemaal werkt. Weet ik nu voor een volgende keer. Niet zo vroeg is goed genoeg.

Ik ben supernerveus om in dat vliegtuig te stappen. Vliegen is echt mijn ding niet. En mijn zus had zulke slechte commentaar over de service van Ryanair. Volgens haar duiken die vliegtuigen allemaal naar beneden !

Een laatste kus en daar ga ik dan. Naar Charleroi, waar mijn Kim en Wim mij zullen opwachten. Vanavond ben ik terug bij onze Sugar (hond). Wat zal dat beestje blij zijn. Hoop ik toch tenminste. Dan is er toch IEMAND blij vandaag...