L'autoroute vers le sud de la France

    

Mijn karretje en de Yaris staan klaar. Morgen worden ze alvast proper gewassen en opgeblonken. Want ze moeten mee naar de Aude. Donderdagmorgen, bij het krieken van de ochtend, ga ik vertrekken.

Een weekje Quillan komt eraan.

En Sugar kan mee ! Samen rijden we naar onze geliefde plek. Zal die hond ginder weer even gelukkig zijn...
Om over de "baas-van-de hond" nog niet te spreken. Kunnen ze weerom "communiceren". Ik had eigelijk niet gedacht dat onze lieve viervoeter het nog zou halen. Zijn ogen en oren functioneren niet helemaal goed meer. De beentjes laten het ook soms ook al wat afweten. Bijna dertien jaar...(dat is in mensenleeftijd bijna 91 jaar) Van een oud ventje gesproken... (Alhoewel, als je hem hier met de vrouwelijke soortgenote van de buren ziet flirten zou je denken dat ie weer een tiener is.)

Ik weet nog niet of ik de hele toer van 1280 km in één keer zal kunnen uitrijden. Dat zien we dan wel onderweg. Als ik Bessines kan halen, en overnachten in het hotelletje aan de waterkant daar, ben ik al lang tevreden. Dan kunnen we 's anderendaags fris en met blij gemoed het laatste stukje snelweg overbruggen zonder stress en vermoeidheid.

Bijna 50 jaar, redelijk gezond van verstand, nuchter van geest... en toch zou ze een gat in de lucht willen springen van blijdschap bijna weer in Quillan te kunnen zijn !