Petite visite à Nabirat

Afgelopen zaterdag, eerste vakantiedag voor Hendrik, tijd voor een bezoekje onder vrienden. Een vroegere werkmakker, Jean-Claude, was ook terug in zijn vaderland. Met de vroegere collega's van MSB, bijna geen contact meer, behalve met Jean-Claude. Hij telefoneert regelmatig en brieft ons over de laatste gebeurtenissen in het Zelzaatse. Meer bepaald het wel en wee van de MSB-werknemers. Hij praat frans met Hendrik, deels omdat dit zijn moedertaal is, deels om Hendrik de kans te geven zijn frans te oefenen.

Dus trokken we zaterdagmorgen, met Espinet-airco-kar (gelukkig ! want het is hier méér dan warm) en Sugar naar de Périgord. Vele keren al gepasseerd op weg naar de Aude, maar ik had er nog nooit rondgezworven. De uitnodiging van Jean-Claude om in zijn ouderlijk huis te logeren namen we gretig aan. En wat een verrassing had hij nog in petto... Le Méchoui in Nabirat. 432 personen die eten en drinken in openlucht. Sangria, rode wijn, ajuinsoep, gegrild schaap, salade, Cabécou, dessert en Eau de Vie als toemaatje. Nog nooit hadden we zoiets meegemaakt. Nog maar eens werden we met de neus op de feiten gedrukt dat fransen weten wat feesten is. Chabrol : ook iets nieuws en frans dat we bijleerden. Van de soep laat je een laatste bodempje over. Je mengt dit met rode wijn, drinkt het op... en je hebt helemaal geen dorst meer.

Zondag nam Jean-Claude ons mee naar zijn verborgen plekje in de buurt van Nabirat. Spijtig genoeg hadden we onze speleo-uitrusting niet mee. Een grot die naar het schijnt meer dan de moeite waard is en die Jean-Claude al kent van zijn jeugdjaren (lang geleden dus...). Voor zover bekend ongeveer 100meter verkend. Deze nieuwe ontdekkingstocht is reeds gereserveerd voor een volgende keer.

Maandag, toeristische bezienswaardigheden van de Périgord. Sarlat, Rocamadour,Gourdon. Een rondrit met een gids die honderduit weet te vertellen over de streek. Na een meer dan stevige maaltijd terug naar huis.

Nous voilà de retour dans l'Aude...